Ooit eens geschreven, Me in a Nutshell

Subject: Tsjaa, als niet kunt slapen, wat doe je dan...
> Date: Wed, 6 May 2009 08:51:14 +0200
>
> Nieuwe club, The Rotterdam Red Bull's, of bestaan ze al?
>
>
> vandaag, 03:23,
>
>
> Bep van Klaveren, Andre van Duin, Coen Moulijn, Thea Beckman, Herman den Blijker, Gerard Cox, Piet Heyn, Patricia Paay, Daniel den Hoed, Joseph Luns, Paul de Leeuw, Anita Meijer, Lee Towers, Koos Postema, Frits Ruys, Frederique Spigt, Marten Toonder, J.W. van de Wetering, John de Wolf, Mijn eigen vader.
>
> Zomaar een paar namen van mensen uit Rotterdam die aardig wat bereikt hebben, in het verleden, of nu nog steeds. Voor welk doel dan ook. Of ze er voor moest vechten of dat ze een aangeboren talent hadden, dat staat niet altijd op hun voorhoofd geschreven, maar als je talent hebt, moet je het ook gebruiken, en dat getuigt dan ook weer van vechtlust. Je kunt ook op de bank gaan zitten zappen.
>
> Ik ben ook Rotterdamse, van oorsprong, woon er nu niet meer, maar er tegenaan.
> Of ik ook gevochten heb?
> Ben wel begonnen als vechtjas. Letterlijk. Relletjes in, om en nabij het ouderlijk huis. Moet tot mijn grote schande bekennen dat ik als ong. 10-jarige mij liet verleiden tot het toetreden tot een soortement van bende. De Wandeloord. Zij streden tegen de Rubroek. Ging hoofdzakelijk om kerstbomen. Ik liep echt niet op mijn gemak hoor, maar een slim vriendje, Freekie, heette hij en hij was zwart, rare combi hè. Je mag meelopen, maar hou niks in je handen, geen fietsketting en geen stok. Ik vang de klappen wel op. Waar had ik dat nou aan te danken, zo goed kende ik hem nou ook weer niet.
> Ik ben ook maar 1x meegelopen hoor. Niet echt mijn ding. Maar poppen spelen ook niet, ik trok altijd de koppen eraf, van de barbies. Lego en Mecano, was meer mijn ding. En boeken, ik vrat ze op. Buiten spelen vond ik heerlijk. Binnen was niet veel. Pfffff. Moest beter wel thuis blijven om mijn moeder te helpen, want die was vaak ziek, maar kreeg daarentegen best hulp van de buurvrouw, en ik zag toen nog niet in dat ze me nodig had. Later wel hoor, maar ze wilde toch liever het meeste zelf doen. Alleen de zware dingen mocht ik doen en die deed ik dan ook, zonder mokken. Zij was tenslotte ziek, en wilde het huis op orde hebben. Alle begrip voor, en de boodschappen, saampies. Was toch best gezellig, zeker toen ik het huis uit was, want verder kwam ze niet zoveel buiten. Alleen, zo raar, zij wilde altijd de 2 even zwaarste tassen, in elke hand 1. Als ik haar dan vroeg, moet ik er een over nemen, dan zei ze standaard, nee, zo loop ik in evenwicht. En stond ze dan voor de deur, zette haar tassen op de grond om de sleutels te pakken, zag ik striemen in haar handen, in alle kleuren van de regenboog en zo diep. Dat moet pijnlijk geweest zijn en ze had al zoveel pijn. Het leven was een marteling voor haar, zo leek het soms.
>
> Maar goed we dwalen af. Het ging over vechten. Nou, ik heb dus al gezegd dat ik dat gedaan heb. Als kind. Vrijwillig en onvrijwillig.
> En dan over talenten. Ja, weer als kind, ging het bij mij allemaal vanzelf, leek het, ik hoefde er weinig voor te doen, op school, alleen rekenen ging me niet zo best, ben nog steeds niet zo goed met cijfertjes. En andere talenten, op sportief gebied, nou, ik was wel ontzettend lenig, elastieke benen, kon ze in mijn nek leggen, maar een conditie en doorzettingsvermogen van een bejaarde schildpad. Dus sport, nee, leuk voor anderen, ik ren wel als een kip zonder kop door het huis of ijsbeer wat, val je ook van af.
>
> Maar ik kon wel schrijven, heb op mijn 10e een verhalenwedstrijd voor kinderen gewonnen, georganiseerd door Jamin, de snoepwinkel. De hoofdprijs was een voor die tijd hele mooie, 100-spelletjes doos. Hebben we het wel ff over 34 jaar geleden hè, niks geen DS of Wii.
> Ik haalde ook altijd goede cijfers voor opstellen e.d. Ik had nog een heel schrift van de middelbare school, met opstellen. Heb het met mijn domme hoofd uitgeleend voor plagiaat, en nooit meer teruggekregen. Zo jammer, maar goed, ik hoop dat ze ermee bereikt heeft wat ze wilde.
>
> Verder kon ik aardig tekenen, koken, zingen, maar dat was allemaal niet van het niveau, dat je denkt van, dat wordt mijn levensdoel, daar ga ik iets mee doen.
>
> Maar ineens was het over. De dingen werden me niet meer in de schoot geworpen. Ik moest er wat voor doen. Dat deed ik ook wel, maar het lukte niet meer. Het leek wel of iemand mijn hersens eruit had gesloopt. Er waren momenten dat ik alleen nog maar ja en amen kon zeggen, en op bed liggen. Geen enkele vorm van contact was mogelijk.
>
> Dat duurde dan een paar maanden en dan leefde ik weer op. Dit hele gedoe begon zo op m'n 16e. En het ging op en af. Voor school was dat niet zo handig natuurlijk, want de stof werd steeds pittiger, ik begon op VWO-niveau maar zakte al snel naar HAVO. 2x blijven zitten in de vierde en 2x examen in de vijfde. Tweede examen ook gezakt. En toen was het over.
> Wel vier deelcertificaten voor de Talen, Nederlands, Engels, Frans en Duits.
> Maar goed, Ik heb nog wel een avondopleiding Spaans gedaan, met als doel om alsnog 2 deelcertificaten te halen. Maar helaas niet afgemaakt..
>
> Dus na school ben ik maar gaan werken in het Dijkzigt ziekenhuis, waar ik ook altijd vakantiewerk deed. In de koffiecorner. Die was toen nog gezellig. Je mocht er ook nog roken. In een ziekenhuis. Maar goed, dat was toen. Ik werkte van 9.00 tot 21.00, 12 uur op je beentjes staan, met 1x half uurtje en 2x kwartiertje pauze geloof ik.
>
> Mijn werk bestond uit het met een karretje de kopjes ophalen, Tafels schoonmaken, Vaatwasser vullen, kopjes op zijn plaats. Makkelijk baantje, dat wel,Maar Dijkzigt, nu inmiddels Erasmus Medisch Centrum, is zo'n druk bezocht ziekenhuis, dus ook de koffiecorner en zeker toen je er nog mocht roken, kwamen er ook mensen die er helemaal niets te zoeken hadden, alleen een beetje gezelligheid, een bak koffie en een peuk.
> Dus je bleef daar rondjes lopen, de benen uit je lijf. (Ik was niet de enige hoor, we liepen geloof ik met drie) Die platvoeten die ik heb, heb ik waarschijnlijk daar opgelopen, Men, wat branden mijn voeten aan het eind van de dag. Ik was blij als het rustig was in de bus naar huis, dan kon ik mijn schoenen uitdoen en de benen op de bank, achter in de bus of op het bankje tegenover. En het hoogtepunt van de dag kwam aan het eind, nou eigenlijk 2 hoogtepunten.
> Als de toko leeg was moesten de asbakken schoongemaakt worden in een emmertje met Ajax. En degene die er het laatste bij was gekomen, die viel de eer te beurt.
> En aangezien ik beviel en mocht blijven, bleef ik dus de laatste die er bij was gekomen. De geur van een sopje met Ajax en As zit nog in mijn neus. De peuken en de as waren niet het ergste, maar waarom gooien mensen kauwgom in een asbak en drukken dan hun peuk erin uit. Als dat dan een dagje staat, dan weet je het wel.
> Ik heb heel wat schuursponsjes versleten daar, en nog meer nagels. Maar het 2e hoogte punt, daar deden we het dan allemaal voor, want als je 19 bent, dan wil je veel, nu een mobiel en een auto of Scooter, maar toen make up, parfum en uitgaan. En oh, ja, ik ging toen ook op mezelf, dus er moest gespaard worden. En later zelfs de huur betaald, maar dat even terzijde.
>
> Je verdiende 50 gulden per dag. Maar die fooienpot. Whooo. Kun je nagaan hoe druk het bezocht werd, en dat die mensen toch best spijt kregen dat ze hun kauwgum in de asbak dropten. We waren met 5 vrouw. De (semi)baas, Lieve schat Alex, noemde mij Piet, hoefde er niets van hoor, hij was echt een kanjer. 3 die liepen met de kar, en 2 voor de broodjes en de koffie.
>
> Maar op een goeie dag ging je gewoon de man met 100 gulden fooi naar huis hè, dus dat betekent dan 500 gulden in een fooienpot. En dat is veel hoor, voor een koffiehoek.
> Dus deze dame liep aardig binnen destijds. 150 gulden op 1 dag op je 19e. Hard werken dat wel, maar beter dan achter de kassa bij Bas van der Heijden, daar had ik altijd kastekort en vloog er dus uiteindelijk uit.
>
> Nou, wordt weer vervolgd geloof ik, voor de geïnteresseerden. En word het niet gelezen, dan ben ik het kwijt, heb toch niks beters te doen als ik niet kan slapen. Er staat wel afwas, maar dat kan morgen ook. Ben een beetje moe. Gek hè, niks gedaan de hele dag.
>
> Me, myself and nog iemand.
> xxx